BİLMEK VE BİLİNMEK ÜZERİNE
İnsan zihni yaptığının/yapacaklarının olası sonuçlarını, geçmişten bugüne gördükleriyle, bilinç dışında bile olsa, biliyor gibi, çoğunlukla… nihayetinde, mezar ve mezar taşı bile, bu dünyada yitip gitmemek, hatırlanmak üzerine bir kurgu…
Saygınlığın ne olduğunu da bilir çoğunlukla, ama eldesinin ne kadar meşakkatli olduğunu da sezer… “Günü gün edelim” mottosu bazıları için, bu meşakkati göze alamamanın savunması olur, bazen… Bazense içindeki ahlâksızlıktan o kadar umutsuzdur, iflâh olamayacağına derinlerde öyle inanır ki, bundan kurtuluş yerine bununla yaşamak evlâ görünür…
“Bir şey yapmak için yapmak” ile “başka bir bilgi/seçenek olmadığı için yapmak” arasında fark yok mu? “İrade ve bilinçli seçim” ile “akışın gerektirdiği, kaçınılmaz olanı yapmak”, bunun hazzı, mutluluğu aynı mıdır?
İnsanı, merak ve bununla ilişkili olarak bilmek, özgür seçim sahibi olmak ve birilerine (doğaya, bitki, hayvan ve insana) iyi gelmek, en üst düzeyde mutlu ediyor, kanaatimce… insan yaşamına otoriter müdahalelerin baskın olduğu zaman/durumlarda ise -ister aile ister toplum ister yönetim kaynaklı- bunların tümü, az veya çok, bir şekilde sekteye uğruyor… Ancak, her şeye karşın, bilinmek ve sonrasında da hatırlanmak; var olmak ve akabinde de yok olmamakla ilintili olarak, bir nevi sosyal genlerimize işlenmiş gibi… sanki… belki ölümsüz eserlerle, belki tarihe geçen savaşlarla, belki büyütüp yetiştirilenlerle… ya da belki tek hatırlatıcı bir mezar taşı olsa bile ……
MM
mine miski 