KELİMELER

KELİMELER

Kelimeler…
yoktular
tam da bu yüzden
oktular…

MM

 

*Foto: Antakya Sokakları

YÜKLÜ KAYIK

YÜKLÜ KAYIK

Ay yüklenmiş geceye
Gece yüklenmiş denize
Deniz yüklenmiş kayığa
Kayık hafif…
yol almada uçsuz, dingin sevdalarda…

MM

MEŞGULİYET

Foto: Berk Can Kantarcı’dan Dükel…

MEŞGULİYET

Hepimizin, birbirimizi dinlemekten, ama kalben, daha iyi işlerimiz var, gibi görünüyor…

Hayatın “nimet”lerinden daha fazla -özellikle de başkalarından daha fazla- yararlanmak, kendimize ve en fazla birinci sıradan yakınımızdakilere, başta maddi olmak üzere, kazanımlar –ki en masum görünenleri eğitim-iş-para temalı- elde etmekle meşgul… zamanımız, zihnimiz, ruhumuz, emeğimiz…

“Eğitim”, bilme-öğrenmeden başka bir şey olduktan; “iş”, insan ve/veya diğer canlılara hizmet ve de yeteneklerini ortaya koyarak ve üreterek kendini mutlu etmekten, “para kazanmak” ise geçinmek ve hayatını idame ettirmekten bambaşka yerlere taşındığından beri…

ne zamanı var insanın ne de zihninde yeri, değil başkasına, kendine ve içinde yer aldığı doğaya bile…

Çok meşgulüz çook…

 

MM

PROTESTO

PROTESTO

Herkesin birbirini protesto etmek istediği bir çağdayız…
Öğrenciler hocaları, hocalar öğrencileri; hastalar doktorları, doktorlar hastaları; büyükler küçükleri, küçükler büyükleri; halk yönetici ve memurları, yönetici ve memurlar halkı; ebeveynler çocukları, çocuklar ebeveynleri; okurlar yazarları, yazarlar okurları…

Uzar gider böyle…

Bu kadar uzak düştük birbirimizden…

Ne ara oldu, nasıl oldu???

MM

İLİŞKİ ve HADİ YAPALIM SEVİNCİ-5

İLİŞKİ ve HADİ YAPALIM SEVİNCİ-5

Şunu fark ettim, ilişkide “öğrenilmiş çaresizlik” olunca birliktelik keyifsizleşiyor; ister anne-çocuk ister arkadaş ister eş ilişkisi olsun bu…

Yani, “hadi şunu yapalım” dediğinde onun yapmayacağından emin olacak kadar tanıyınca diğerini, -sanki birini bu kadar iyi tanımak iyi bir şeymiş gibi gelse de ilk bakışta- hayatın ilişki aracılığıyla yaşanabilecek keyifli sürprizliliği ve kendini bir ilişki içinde ileriye taşıyabilme umudu örseleniyor… yavaş yavaş ve çoğu kez fark edilmeksizin…

Oysa, bir teklifin, “hadi yapalım, ne güzel olur” tepkisiyle karşılanabileceğini ummak ve hissetmek… Arkadaşlıkların ilk döneminin rengi biraz yeni birini tanıma ve kendini yeni birine tanıtma ise biraz da -eğer uyum işaretleri varsa tabii- bu heves olmalı…

“Hadi yapalım, birlikte”… keyifle, tembelliğin ve monotonluğun esiri olmadan !!!

 

MM

MÜTEKABİLİYET VE İLİŞKİ

MÜTEKABİLİYET VE İLİŞKİ

Bütün ilişkilerde, insan farkına varsın veya varmasın, mütekabiliyet (etkileşimsel karşılıklılık diyorum) esastır…

İşte bu etkileşimselliktendir ki, her tür ilişkide yaşayabileceğimiz duygudur; “neredeen nereyee” ya da “biz nasıl böyle olduk”… çokluk, kendi konumumuzun ayırtına varmaksızın… Bu arada, kırılma noktalarını yakalarsak eğer ve gerekeni yaparsak, yapabilirsek, belki bir çare olur (g)ayrılığa…

Bütün ilişkilerde dedim de istisnası şudur ki; insan, karşıdakinden bağımsız olarak kötü veya karşıdakinden bağımsız iyi olsun… Ancak, teorik olarak böyle olsa da yaşadığımız gerçeklikte “böylesi” mutlak iyi veya mutlak kötü yoktur.

“Vardır” derseniz, derim ki “mümkündür, ancak karşıma çıkmamıştır; aynada bile!”

MM

İÇİMDE

İÇİMDE

Elinden oyuncağı alınmış
yetmemiş
gözü önünde paramparça edilmiş
bir çocuğun,
çâresiz sinik öfkesi
içimde…

Uzanmış annesiyle,
en sevdiği masalın en sevdiği yerinde
bağırış çağırış
yetmemiş
kitabı yırtılmış
gözleri yaşla dolmuş bir çocuğun,
şaşkınlıkla karışık hıncı
içimde…

“Çocukluğu ana vatanıdır insanın” demişler
Ayaklar altında vatan …
Derin bir sızı,
İçimde…

MM