KİMSENİN ACISI
Üzgünüm,
kimseye ayıracak acım yok,
Kendime ayırmam lâzım
payıma düşen/düşecek
acı hissetme haklarımı…
Hayat âdil değil doğru,
ama sen de değilsin,
ve ben de çoktan bıraktım
adalet aramayı…
Sen artık “kimse” oldun,
bense “hiç kimse”…
MM
MUAZZAM DÜŞ
Varoluşun,
en muazzam şiirini yazmak,
buluşunu yapmaktı dileğim…
En muazzam düşünü kurmakmış
paya düşen…
İnsan kendini “en” önemli sanar…
Öyledir de bir bakıma…
“Ben olmayayım da bir;
göreyim, kim kalır geride!?!”
Ama artık çiçek bile değil,
istediğim,manavdan
maydanozla marul seçebilmek…
Fersah fersah denizleri aşmak değil,
bir yudum suyun inişi,
düğümlenmeden…
Gösterişli, ağlamaklı törenler değil,
sade, sessiz bir ölüm…
Şimdi, merak etme,
en iyi yerindesin zamanın;
demediler henüz:
“Öleceksin”…
MM
YER
Birer tutam sıcaklık topladım
yurdun dört bir köşesinden,
getirdim, koca demetler yaparak…
“yanlış yere gidiyorsun, dur” dedi kuşlar;
“dur, geri dön…”
Rüzgâr kararsız,
güneş ve kavurduğu orman kararsız;
denizin dalgası hepten kararsız…
kuşlar emin sadece: “dur, geri dön…”
MM
GEÇMİŞİ YAZMAK
Bugün yaptığımız veya hâlâ yapmadığımız seçimlerle, söylediklerimiz ve söylemediklerimizle hep yarını oluşturduğumuzu düşünürken çoğunlukla; aslında bir yandan geçmişimizi de yazakoyulduğumuzu söyleyebilir miyiz?
Gurur duyacağımız, umursamayacağımız veya çaresizliğin karamsarlığını hissedeceğimiz bir geçmiş…
İyi ki bana ait diyebildiğimiz veya bir daha asla içinde yaşamayı istemediğimiz, iyi ki ondan kurtulmuşum dediğimiz bir geçmiş…
Sahi, geçmiş, geçmiş midir? Geçmiş kurtulunabilecek bir şey midir?
MM
İZİNDEN GİT
Öfkenin izinden git,
sevdiğim…
Aç bebeğin,
arayıp bulduğu anne memesine
iştahla sarılması gibi
sarıldığın bu öfke,
yol göstericin olacak, inan…
Kırgınlığının izinden git,
sevdiğim…
Yolunu kaybetmiş yolcunun,
karanlıkta gördüğü ışığa
koşması gibi
koştuğun bu kırgınlık,
yol gösterecek sana, inan…
Acının izinden git,
sevdiğim…
Gururdan gözü kör olmuş aşığın,
sevdiğinden
kaçması gibi
kaçtığın bu acı,
yol göstericin olacak, inan…
Belki,
böylece,
hoşgörünün,
şefkatin,
sevginin,
birbirine kavuştuğu pınardan,
bir molada,
birlikte su içer,
bir ağaç gölgesinde,
uzanır,
kuşları dinleriz seninle,
hanımellerini koklar,
umutlardan taçlar yaparız…
Sonra…
sonra, devam ederiz yolumuza…
MM
BİR GÜN AFET HER GÜN YIKIM
Genizde keskin bir yanma
ıslak beton, kireç,
çürümüş tahta kokusu,
buradan yayılan
erken ve sinsi
ölüm korkusu…
yer, gök, sağlar
geride kalanlara ağlar…
Eşyalar şişmiş ve ıslak,
gözler gibi;
yorgun başlar düşmüş yana
bir sıcak ekmek kokusu özler
sağlam bir omuz gözler gibi…
Bir kez daha
“insan insanın hem kurdu hem yurdu”
ve bir kez daha
evrim yenik düşmüş insana…
yer, gök, sağlar
geride kalanlara ağlar…
MM
